zaterdag 12 november 2016

Sinterklaas en heiligschennis

Ik zit te dubben of ik vanmiddag even foto's ga maken bij de plaatselijke Sinterklaasintocht. Terwijl ik zit te overwegen of ik de kou zal trotseren, lees ik op RTL Nieuws dat er bij de landelijke intocht een man met een hakbijl is aangehouden. Een man? Het is een zielig figuur, zelf nog een klein kind... ben je vroeger iets tekort gekomen? Geen cadeautjes van Sinterklaas? Moet je daarom een KINDERFEEST verstieren? Ouders die zich afvragen of ze nog wel naar de intocht gaan met hun kinderen. Maar toch gaan, omdat het voor het kind zo leuk en belangrijk is. Maar in de tussentijd kijken ze angstig om zich heen alsof elk moment de hel los kan breken...

Die hele discussie gaat nergens meer over. Agressie tussen volwassenen (tenminste... zo noemen ze zich) terwijl de allerkleinsten hier niet eens over nadenken. Die kijken elk jaar uit naar die goedheiligman (natuurlijk met cadeautjes en lekkers). Dat gaat al jaren, wat zeg ik... eeuwen zo! Ze denken niet na over een kleurtje. Of je nou zwart, wit, geel, groen, rood of blauw bent... Zij zijn opgetogen! Sinterklaas (en het bijbehorende feest met alle tierelantijnen en Pieten) is heilig voor hun.
Dus met een hakbijl op de intocht verschijnen is regelrechte heiligschennis!

Vroeger leerde ik op school dat Nederland een tolerant land is. Maar heel eerlijk: die tolerantie moet niet worden omgezet in onderwerping! Ja, we zijn tolerant! Iedereen mag hier komen. Maar als er door de nieuwkomers geklaagd wordt, dan geven we massaal toe en zonder slag of stoot! Sommige lekkernijen zijn hernoemd. We mogen geen neger of zwart meer zeggen. Nu wordt er bezwaar gemaakt over een kinderfeestje, terwijl wij wel met z'n allen respect moeten hebben voor bijvoorbeeld het Suikerfeest....

Laat iedereen nou gewoon in zijn waarde. Dring elkaar geen mening of geloof op... Ga met z'n allen nou eens naast elkaar staan, niet tegenover elkaar. En als je uiteindelijk wel tegenover elkaar wilt gaan staan... lach dan naar elkaar. Dat maakt de wereld zo veel mooier!



vrijdag 11 november 2016

Cameraloze herfst

Bijna vijf weken is mijn camera weggeweest. Precies in een periode waarin ik het liefst fotografeer... De herfst! Maar eindelijk.... vanmiddag kan ik weer op pad (en het is goed weer) met mijn camera. Nu maar hopen dat de postbode een beetje op tijd komt. Ik heb de komende dagen nog heel wat herfst in te halen.

Tuurlijk... ik heb me de afgelopen weken kunnen redden met de camera van mijn wederhelft, maar het is toch anders. Mijn camera heb ik nu ruim tweeënhalf jaar en ik weet knopjes feilloos te vinden. En elke camera heeft dezelfde knopjes, maar ze zitten net even ergens anders...

De laatste weken dus ook niet veel meegedaan met de foto-opdrachten van de fotoclub (sommige van mijn ideeën gaan écht niet met een 1200D), maar gelukkig niet helemaal fotoloos (zal zo nog wat foto's plaatsen).

Ik kijk dus uit naar de postbode. Zal mijn tas vast in orde maken, zodat ik vanmiddag gelijk op pad kan! Zo'n zin in!!

















Enkele van de tussentijdse herfstfoto's

















Fotoproject bij de fotoclub: Een oude typemachine