Maart alweer

Wow! inmiddels is het al weer maart 2017. In januari heb ik onwijs veel geleerd op fotografiegebied. Allereerst een lezing door landschapsfotograaf Bas Meelker en enkele dagen later een uitstapje met fotoclub De Spoorzoekers naar Studio RL in Roden. Beide evenementen waren zeer de moeite waard en waar ik kan, ga ik nu met mijn filters op pad om de technieken van Bas Meelker toe te passen. Ook de studio was geweldig! Ik heb niets met portret- of modellenfotografie, maar met behulp van de studioflitsers wordt het allemaal een stuk interessanter! Gauw sparen om ook een setje in mijn eenvoudige studio te bemachtigen. 

Maar eerst iets anders! Namelijk een passe-partout-snijder! Sinds februari van dit jaar ben ik lid geworden van de Fotografieclub Meeden. Dit om voor mezelf de lat op fotografie-gebied iets hoger te leggen. Meer te kunnen leren... En dan mag je zomaar eind maart meedoen met een expositie in vanBeresteyn! De lijsten worden vanuit de club geregeld, maar passe-partouts zijn voor eigen actie! Dus op zoek naar een adresje... Gevonden in Veendam en sinds dit weekend ben ik dus de trotse bezitter van een passe-partout-snijder, omdat dit vast niet de enige keer is, dat ik zelf voor een passe-partout moet zorgen. De flits-set moet dus even wachten, maar het is sowieso niet verkeerd om een spaardoel te hebben! 

Al met al ben ik door de workshops/lezingen natuurlijk zelf ook op pad gegaan om dat wat ik geleerd heb in de praktijk toe te passen. En vanaf januari ook weer begonnen met het geven van fotografiecursussen! Dit keer op vrijwillige basis. Gratis dus! Gewoon omdat ik het té leuk vind om mijn kennis te delen!

Goodbye New Years Day

Dit jaar heb ik het gewoon uitgesproken! Vanaf dit jaar is Nieuwjaarsdag voor mij "Pyjama Day"! Niks geen verplichtingen! Want niemand wil nog misselijk van de oliebollen en met een flinke kater bij de (schoon)familie op bezoek... We slapen veel liever de kater uit en buiken uit op onze eigen bank... Dat wil iedereen... Maar ja... Die verplichting... Ik doe er dus niet meer aan.
Werden we vroeger nog verrast met de mooiste wensen via de post, tegenwoordig gaat alles via de sociale media. Schuldig! Wij hebben dat dit jaar ook gedaan, maar meer vanwege de (onzekere) financiële omstandigheden. En op zich niet erg, maar dan is het 30 en 31 december en krijgt iedereen via de sociale media "alvast" de allerbeste wensen, om dit op nieuwjaarsdag nog eens dunnetjes over te doen... Mensen, na één keer weet ik het wel!
Maar het schijnt er allemaal bij te horen, bij de vernieuwing. Alle oude tradities worden afgeschaft. Volgend jaar hebben we geen kerstmarkt, kerstboom of kerstfeest meer, maar wintermarkt, winterboom en winterfeest. Want kerst is te christelijk. Past niet meer in het hedendaagse plaatje. We hebben met onze tolerantie dwars over ons heen laten lopen en alle christelijke feestdagen zullen één voor één verdwijnen. Ik een zwartkijker? Nee, een realist, want van mij mag Zwarte Piet gewoon blijven, evenals het bijhorende christelijke Sinterklaasfeest...
Maar dit keer loop ik vooruit op dat wat komen gaat en wordt door mij Nieuwjaarsdag niet meer gevierd...

Sinterklaas, wie kent hem niet

De foto-opdracht voor deze week was een foto te maken naar aanleiding van het liedje Sinterklaas, wie kent hem niet van Het Goede Doel. Met als techniek...zoomburst (voor hen die niet weten wat dat is: zie mijn foto of even googlen 😉). 's Weekends al met pepernoten, nepgeld en muizen en kikkers in de weer geweest, tot we maandagochtend ineens een groepje Zwarte Pieten (inderdaad: gitzwart) en Sinterklaas zagen staan bij ons in de straat. Waarschijnlijk verdekt opgesteld, want de bocht om kijkend zien we de school al...

Natuurlijk geen camera bij de hand, dus het enige wat ik kon doen is netjes terug zwaaien naar één van de Pieten. Toch maar gauw de camera thuis gepakt en terug gereden naar het begin van de straat. Gewapend me mijn camera heb ik mezelf eerst netjes voorgesteld en uitgelegd wat de foto-opdracht van deze week was en gevraagd of ik een foto mocht maken! Geen probleem, maar "we hebben maar weinig tijd, de burgemeester komt er zo aan"...
Dus ik snel fotograferen, te snel, dus instellingen niet goed. Opnieuw instellen en schieten en ja hoor... inderdaad... daar kwam de burgemeester aan. Me ook aan hem maar even voorgesteld en gevraagd of hij misschien de modellen wilde vergezellen. En zie... zo wordt een simpele maandagochtend, toch een mooi moment met een mooi verhaal!

 
De zoomburst-techniek ter plekke niet kunnen uitvoeren, dus mijn foto naderhand door Photoshop gehaald. En Iekje.. .die heeft uiteindelijk de weekopdracht gewonnen met een zoomburst-foto van pepernoten, nepgeld en muizen en kikkers

Sinterklaas en heiligschennis

Ik zit te dubben of ik vanmiddag even foto's ga maken bij de plaatselijke Sinterklaasintocht. Terwijl ik zit te overwegen of ik de kou zal trotseren, lees ik op RTL Nieuws dat er bij de landelijke intocht een man met een hakbijl is aangehouden. Een man? Het is een zielig figuur, zelf nog een klein kind... ben je vroeger iets tekort gekomen? Geen cadeautjes van Sinterklaas? Moet je daarom een KINDERFEEST verstieren? Ouders die zich afvragen of ze nog wel naar de intocht gaan met hun kinderen. Maar toch gaan, omdat het voor het kind zo leuk en belangrijk is. Maar in de tussentijd kijken ze angstig om zich heen alsof elk moment de hel los kan breken...

Die hele discussie gaat nergens meer over. Agressie tussen volwassenen (tenminste... zo noemen ze zich) terwijl de allerkleinsten hier niet eens over nadenken. Die kijken elk jaar uit naar die goedheiligman (natuurlijk met cadeautjes en lekkers). Dat gaat al jaren, wat zeg ik... eeuwen zo! Ze denken niet na over een kleurtje. Of je nou zwart, wit, geel, groen, rood of blauw bent... Zij zijn opgetogen! Sinterklaas (en het bijbehorende feest met alle tierelantijnen en Pieten) is heilig voor hun.
Dus met een hakbijl op de intocht verschijnen is regelrechte heiligschennis!

Vroeger leerde ik op school dat Nederland een tolerant land is. Maar heel eerlijk: die tolerantie moet niet worden omgezet in onderwerping! Ja, we zijn tolerant! Iedereen mag hier komen. Maar als er door de nieuwkomers geklaagd wordt, dan geven we massaal toe en zonder slag of stoot! Sommige lekkernijen zijn hernoemd. We mogen geen neger of zwart meer zeggen. Nu wordt er bezwaar gemaakt over een kinderfeestje, terwijl wij wel met z'n allen respect moeten hebben voor bijvoorbeeld het Suikerfeest....

Laat iedereen nou gewoon in zijn waarde. Dring elkaar geen mening of geloof op... Ga met z'n allen nou eens naast elkaar staan, niet tegenover elkaar. En als je uiteindelijk wel tegenover elkaar wilt gaan staan... lach dan naar elkaar. Dat maakt de wereld zo veel mooier!

Cameraloze herfst

Bijna vijf weken is mijn camera weggeweest. Precies in een periode waarin ik het liefst fotografeer... De herfst! Maar eindelijk.... vanmiddag kan ik weer op pad (en het is goed weer) met mijn camera. Nu maar hopen dat de postbode een beetje op tijd komt. Ik heb de komende dagen nog heel wat herfst in te halen.

Tuurlijk... ik heb me de afgelopen weken kunnen redden met de camera van mijn wederhelft, maar het is toch anders. Mijn camera heb ik nu ruim tweeënhalf jaar en ik weet knopjes feilloos te vinden. En elke camera heeft dezelfde knopjes, maar ze zitten net even ergens anders...

De laatste weken dus ook niet veel meegedaan met de foto-opdrachten van de fotoclub (sommige van mijn ideeën gaan écht niet met een 1200D), maar gelukkig niet helemaal fotoloos (zal zo nog wat foto's plaatsen).

Ik kijk dus uit naar de postbode. Zal mijn tas vast in orde maken, zodat ik vanmiddag gelijk op pad kan! Zo'n zin in!!

Enkele van de tussentijdse herfstfoto's

Fotoproject bij de fotoclub: Een oude typemachine

Bedrijfsbeëindiging

De kogel door de kerk, de knoop doorgehakt. Stravos Media Groep, waar ook The All Seeing Eye en Fotocursus Veendam "onder hangen" zal per 1 november opgeheven worden. Al geruime tijd liepen de opbrengsten/omzet voor het grafisch ontwerp terug, maar emotioneel wilden we er niet aan... De fotografie is een té grote passie om zo maar op te geven... Maar na een jaar dubben moeten we gewoon de knoop doorhakken en stoppen met alle bedrijven en bedrijvigheid...

En dat doet pijn. De fotografie, de cursussen zijn mijn allergrootste passie. Het overbrengen van mijn kennis op nieuwe enthousiaste (hobby)fotografen vond (en vind ik nog steeds) het leukste om te doen!

Maar The All Seeing Eye blijft! Ik hou mijn fotografie-naam gewoon aan! Maar kan dingen helaas bedrijfsmatig niet meer uitvoeren! Ik word dus weer een "hobby-fotograaf" (maar eigenlijk ben ik dat altijd gebleven)! De cursussen... tja.... Ik hoop dat een ambtenaar van de gemeente me de gelegenheid geeft toch een soort mini-onderneming te houden, waarbij ik dan toch de cursussen kan blijven voortzetten... En anders moeten we het in een ander format gooien, maar Fotocursus Veendam gaat echt niet zomaar het loodje leggen... Daarvoor is de passie veel te groot!

Dus ronden we de laatste (administratieve) handelingen af en sluiten we aankomende dinsdag de deuren! Gaan we alles opruimen (zowel zakelijk als privé) en hopen dan met name in ons hoofd even wat rust te vinden... Alvorens we gaan solliciteren even de gedachten op een rijtje. Misschien een dagje of wat met de camera op pad. Verstand op nul, blik op oneindig. Want in het hoofd is het de laatste tijd behoorlijk druk geweest... Ja, misschien wel tegen overspannenheid aan.

Maar ja, dan loop je tegen het volgende aan: geen camera! Bij de laatste Check & Clean van Canon bij Foto Konijnenberg in Den Ham, bleek dat de pennetjes in mijn camera de kaart niet meer konden lezen. Advies: reparatie! En met de herfst voor de deur (toch mijn mooiste seizoen van het jaar) werd ik daar niet echt vrolijk van! Meestal nemen we de herfst-vakantie vrij om te fotograferen, maar ja... zonder camera wordt het lastig. Toch maar besloten mijn camera direct achter te laten, want er is nooit een goed moment en dan heb je het maar gehad...

Onvoorstelbaar hoe mijn camera en ik de afgelopen tijd een eenheid zijn geworden. Knopjes kan ik blind vinden. Functies waar ik toch echt wel aan gehecht ben. Dat vind ik allemaal niet in het leentoestel. Het is behelpen, maar goed... ik mag niet klagen. Ik kan immers nog fotograferen. Maar als ik van de week een mail krijg dat de postbode hem komt brengen, spring ik een gat in de lucht en zal ik de afgelopen "verwaarloosde" herfstweken in één week gaan inhalen!!!

Dus nu solliciteren! En omdat wij, net als het overgrote deel van soliciterend Nederland, niet direct een baan zullen vinden hebben we misschien heel even tijd over! Tijd om dingen even te laten bezinken, maar ook tijd om al die achterstallige klusjes eens op te pakken, foto's uit te zoeken, gitaar te leren spelen. We zullen in elk geval niet bij de pakken neer zitten!

Effectieve tuin

In het voorjaar zijn we begonnen de tuin meer in te richten op de fotografie. Ik had een artikel gelezen in ZOOM.NL Magazine met diverse tips en trucs. Dus werd via Facebook familie, vrienden en kennissen gevraagd de planten bij de voorjaarsschoonmaak vooral niet weg te gooien, maar ons in te schakelen om te komen rooien. En zo zijn menig vrienden wat planten armer en wij een stuk gelukkiger!

Van een compleet kale tuin hebben we binnen drie maanden volop levendigheid in de tuin. Een moestuintje aangelegd (die gaat volgend jaar echt wel groter worden), vijver geplaatst en dus de diverse planten een plekje in de tuin gegeven. En het werkt! Inmiddels hebben we al vijf kikkers die onze tuin regelmatig met een bezoekje vereren, de mussen vliegen vrolijk af en aan, in het voorjaar pimpelmezen in de nestkast gehad. Daarnaast staat de vlinderstruik momenteel in bloei, dus kunnen we weer oefenen in de macro-fotografie, want onze modellen, de vlinders, hommels en bijen zijn weer druk bezig met het verzamelen van nectar. Net als in een mensenleven hebben we helaas ook wat minder leuke bewoners in de tuin, namelijk slakken, die we op een biologische wijze verwijderen, want wij willen graag zelf de sla en de boerenkool eten....

Volop bedrijvigheid in de tuin dus. Elke dag móet ik even de tuin in. Soms maar een paar minuten in verband met regen of extreme hitte, maar als ik het uit kan houden toch iets langer en dan zijn de fotografie en de vuurkorf wel de grootse bezigheden. Het leeft in onze tuin. Zo leuk als je alles ziet groeien en bloeien. Het werkt!

Hieronder even wat foto's uit de tuin voor een kleine impressie....